Als de wijn is in de man....

Drank maakt meer kapot dan je lief is. Een enorm geijkte opmerking. Maar anderzijds ook zo enorm waar. En ik moet eerlijk zeggen, het bezorgt ons weer werk. Soms kun je er om lachen, maar meestal is het triest of maakt het me boos.

Wanneer mensen door drank helemaal door het lint gaan, is mijn emmertje empathie heel snel leeg. En eerlijk gezegd, moet ik me dan wel eens heel erg inhouden. Maar dat geld niet alleen de patiënt maar ook wel eens omstanders of familie. Ik vraag me soms werkelijk af of die naïviteit oprecht is, of dat er een spelletje word gespeeld. Weliswaar heb ik al vaker over drank geschreven, maar toch komt er hier weer een ervaring waarbij drank in het spel is.

Of we willen gaan naar adres x. Daar is een jongeman in huis die dermate onder invloed is van alcohol dat hij totaal geen reactie meer geeft. De jongeman is door de politie bij een corona feestje opgepikt en de politie was zo coulant om hem thuis te brengen. Thuis gaf de jongeman geen krimp meer en de politie besluit samen met de ouders deze jongeman onder een koude douche te zetten om het weer wakker te laten worden. Niet eens zo`n heel gek idee. Zoonlief geeft echter nog steeds geen krimp en hij word op een bed gelegd en de ambulance word er bij geroepen om met een medische blik eens te komen kijken. En laat ik nu diegene zijn die het geluk heeft om dat te mogen doen. (of hij heeft geluk dat ik mag komen kijken…).

Ter plaatse gekomen word ik opgewacht door de politie en die vertelt mij het hele verhaal. Ik ga kijken en op de bovenverdieping ligt inderdaad een jongeman, drijfnat van de genoten douche, op een bed. Ik roep zijn naam, schud wat heen en weer en pas wat krachtiger middelen toe. Hij lijkt inderdaad ver van de wereld. Ik meen echter wel een knippering van zijn ogen gezien te hebben die er op wijzen dat hij zijn best doet om zich slapend te houden. Alleen na die ene oogknippering komt er niets meer. Tja, dan geef ik hem het voordeel van de twijfel. Ik heb ook geen zin om hier de hele nacht aan een bed te staan van een comazuipende jongeman.

Ik zeg tegen agenten en ouders dat ik hem in een ziekenhuis ga brengen. Natuurlijk snappen de ouders niet wat er gebeurd is. Hij drinkt nooit zoveel en dit kennen ze helemaal niet van hem. Tja, dat zou kunnen… Alleen is de jongeman nog drijf nat van de douche, dus zeg ik dat zijn ouders droge kleding moeten pakken zodat hij niet onderkoelt raakt en droog mee naar het ziekenhuis kan.

Snel word de jongeman ontdaan van zijn natte goed. De jongeman die nergens op reageerde. De jongeman die geen krimp gaf bij een pinprikkel. De jongeman die enorm veel gedronken heeft zodat hij zich niet bewust is van de wereld om zich heen. Echter, wanneer in bijzijn van 2 vrienden, 2 agenten en zijn ouders, zijn broek uit getrokken word, weet hij niet hoe snel hij zijn mannelijkheid moet bedekken. Ok, denk ik, zo ver heen, maar wel het besef hebben dat het nogal gênant is wanneer je in je geboortekostuum ligt ten aanzien van een aantal toeschouwers. Dit bevestigt mijn vermoeden nog meer. Deze jongeman is helemaal niet zo ver weg als dat wij denken. Maar goed, hij heeft alle reden om dit wel te veinzen. 1. Weggehaald van een illegaal corona feestje. 2 door de politie thuisgebracht. 3. Enorm veel gezopen heeft. 4. Ook nog eens uitgekleed word door mensen van de ambulance. Tja, ik zou ook willen slapen denk ik.

Maar goed, plan A is gemaakt en die gaan we uitvoeren. Droge kleding aan en de jongen `slaapt` weer gewoon verder. Dan nog een trap af. Ik ga een jongeman niet zelf de trap afdragen en na enige aansporing lijken zijn benen het toch een beetje te doen. Ondersteund door een agent `loopt` hij de trap af. De jongeman is het ondanks zijn diepe slaap toch niet eens met het beleid, want halverwege de trap besluit hij zijn tanden in de arm van de agent te zetten. Ik heb oprecht bewondering voor mijn blauwe collega. Rust bewaren en rustig reageren. Ik denk dat ik anders had gereageerd. Maar goed, iemand die zo diep slaapt en wel bewust zijn tanden in iemand zijn arm kan zetten is helemaal niet zo ver weg als dat hij wil laten zien. Ik ben er inmiddels al helemaal klaar mee en nadat we hem op de brancard hebben gelegd gaan we snel naar het ziekenhuis. Je doet het jezelf aan, en op het moment dat we je helpen ook nog eens je tanden in iemand zijn arm zetten… mij ben je kwijt vriend.

Gelukkig viel de bijtwond in de arm van de agent mee, maar het principe is ronduit belachelijk te noemen. De agenten hadden je ook op een bureau vast kunnen houden in plaats van thuis brengen bij je vader en moeder. Deze welwillendheid word op deze manier nogal verkeerd beloond. Gelukkig zijn gedachten niet te lezen. (non-verbale communicatie wel volgens mijn collega…)

Een andere jongeman besluit een avondje door te zakken in een kroeg. Best gezellig zou je denken. Maar ja, als je het alleen maar doet om indruk te maken bij mensen die je niet zo goed kent. Op het moment dat hij van zijn kruk valt, vind de barman het genoeg en stuurt hem de tent uit. Daar lig je dan, op de straat voor de kroeg. Gelukkig zijn die vage vrienden van deze jongen nog wel zo aardig dat een van hen hem mee naar huis neemt. Een bovenwoning naast het café. Daar ligt hij dan te braken en dronken te zijn. Maar ja, deze mensen weten niet goed wat ze er mee aan moeten dus bellen de ambulance. Ik kom ter plaatse en merk dat de jongeman vooral erg dronken is maar niet mee hoeft naar een ziekenhuis. Tja, hoe gaat hij naar huis dan. In zijn telefoon staat het nummer van `mama`. (handig die vingerafdruk ontgrendeling...). Mama wakker gebeld om 3 uur in de nacht. Deze vind het maar lastig. Want het is nacht en dan moet ik helemaal in de nacht mijn zoon ophalen. Kunnen jullie hem niet brengen? Nee dat kunnen wij niet, ik ben niet de BOB-bus ofzo. Hij ligt op adres x waar hij het hele tapijt heeft ondergekotst. Dus aan u de eer om hem op te halen. Tja, nou als dat dan echt moet. Ja, je kan hem ook laten liggen, maar ik denk niet dat het door de bewoners van deze woning gewaardeerd gaat worden. Een bloemetje en een excuus zou sowieso erg op zijn plaats zijn. Ik zou er niet heel gelukkig van worden als een onbekend persoon mijn tapijt onderkotst. 

Uiteindelijk heeft moeder hem opgehaald. Helaas heb ik zijn gezicht niet kunnen zien toen hij de volgende dag in zijn eigen telefoon foto`s ontdekte van hem zelf in een laag braaksel op een hoogpolig tapijt....

Een ander voorval waarbij drank de overhand heeft betreft wederom een jongeman. Deze woont thuis bij zijn ouders. Nog te jong om een rijbewijs te halen. Zijn ouders zijn naar bed en de jongeman besluit, zonder medeweten van de ouders, een hele fles Bacardi naar binnen te klokken. Aangezien een liter binnen 2 uur sowieso al veel is, lijkt het me voor dit jongmens helemaal niet zon goed idee.

Ouders slapen maar worden wakker van een harde klap in de keuken. Wanneer ze beneden komen ligt zoonlief in zijn eigen braaksel op de keukenvloer. Ook deze jongeman reageert niet. Goed, thuis laten gaat hem niet worden, dus opladen en naar het ziekenhuis. Op de brancard gelegd en de auto in. In de auto wil ik nog even een infuus plaatsen zodat ik wat vocht kan geven. Dat ene kleine prikje is op een of andere manier een trigger. Ik kan een stuwband aanleggen zonder dat hij reageert. We leggen hem op de brancard zonder enige reactie. Maar dat ene prikje… Binnen 2 seconden heb ik een dreun te pakken. Ok, gaan we het op die manier spelen. Dan geen naaldje, mijn idee. Maar heb hem wel even heel goed duidelijk gemaakt dat ik er niet van gediend ben dat hij aan me zit en ik geef hem het zeer dringende advies om zijn handjes thuis te houden. Er gaat er maar een winnen, en dat ben ik. 100% zeker.

In het ziekenhuis aangekomen word hij op een bed gelegd. Ik draag de patiënt over en stel voor dat mijn collega en ik even blijven wanneer ze bloed moeten prikken. Gezien zijn reactie op de prik in de ambulance niet overbodig. Zo gezegd zo gedaan. Wij houden zijn arm vast en de verpleegkundige kan bloed afnemen. Maar wederom is de jongeman er blijkbaar niet van gediend. Hij komt bijna tegen het plafond. De hele afdeling oncologie krijgen we naar ons hoofd geslingerd. En als ik de jongeman moet geloven werken er op deze SEH allemaal prostituees.

Moeders heeft plaats genomen aan het voeteind van het bed. Ze praat op de jongeman in met nogal zachte bewoording. `jongen, doe eens rustig. Deze mensen willen je alleen maar helpen`. En `jongen, luister nu eens gewoon naar de zuster`. Enz. Nee dit gaat wel werken denk ik. Moeder, word het niet eens tijd dat je een goed boos word op deze jongen. Want dit gedrag slaat werkelijk helemaal nergens op. En met deze bewoording van je ga je niets bereiken. Uiteindelijk is het bloed afgenomen en gaan we verder. Ik ben er klaar mee.

Ik weet het, is het verwijtbaar? Geen idee. Mijn kinderen zijn nog jong en wie weet wat mij nog te wachten sta. Maar ik verbaas me wel hoe verschrikkelijk naïef sommige mensen zijn. Niet iedereen zal die ambulancebroeder vriendelijk en empathisch vinden.