Uitgevallen

Soms kom je als ambulancehulpverlener in situaties waarbij je denkt: dit is maar net goed gegaan. Of in een situatie waar je breder moet kijken dan de medische hulp. Maar dat maakt het werk op de ambulance zo leuk. Je moet breder denken dan je eigen vakgebied en soms ook andere mensen in schakelen.

We zijn onderweg naar een melding waarbij als belangrijkste hulpvraag staat: niet normale ademhaling en niet helemaal wakker. Voor een ambulancebemanning geen reden om te schrikken. Dit kunnen we hebben. We zijn vroeg begonnen, maar als we deze melding krijgen is de ochtend al bijna voorbij. Met de gegeven informatie zijn er talloze situaties te bedenken, maar het is de kunst om er vervolgens weer blanco `in te gaan`. Als we ter plaatse zijn word de deur open gedaan door de moeder van de patiënt.

Kom alstublieft snel verder want het gaat niet goed met mijn dochter. Een eerste blik op de patiënt maakt ook niet meteen duidelijk wat het probleem is. Ze ligt nog op bed in een erg koud huis. Ik onderzoek haar volgens de bekende methodieken. Ondertussen krijg ik van de moeder wat zijdelingse informatie. Ze is hier en hier mee bekend en gebruikt deze medicatie. Na verloop van tijd hebben we genoeg om een conclusie te kunnen trekken. Een paar dingen die opvallen zijn: ze reageert nauwelijks op ons aanspreken en ze heeft een bloedsuiker die enorm laag is (lager dan 1). Ook is de temperatuur ver beneden de normaalwaarde van ons lichaam. De lage suiker en de temperatuur zijn 2 problemen die we op kunnen lossen. Terwijl ik medicatie geef, vraag ik wat er precies is gebeurd.

Oma vertelt dat ze door haar kleinkind van 4 jaar werd gebeld via WhatsApp. Toen ze opnam zei dat kind dat ze mama niet wakker kreeg. Oma is vervolgens naar de woning toe gegaan en trof haar dochter aan in de toestand zoals beschreven. Het raakt me dat een kind van 4 zo pienter was om zelf de hulp van oma in te schakelen. Je moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als dit kind dit besef nog niet had. De lage bloedsuiker en de lage temperatuur gelden beide als potentiele oorzaken voor een reanimatie…

Gelukkig zijn we op tijd en met de hulp van de brandweer weten we de vrouw uit de woning te krijgen en snel naar het ziekenhuis te vervoeren.

Een andere melding betreft een heer van 84 jaar. Ik werk als Rapid Responder en word geroepen naar deze man omdat hij is gevallen en wat bloedverlies zou hebben. De melding word als A2 uitgegeven, maar omdat het enorm druk is in de stad is er geen doorkomen aan en besluit ik door te rijden met spoed. In de melding word niet gezegd dat deze man buiten ligt. Aangekomen ligt mijnheer aanspreekbaar op de galerij van een flat bij de buren voor de deur. Ik vraag wat er is gebeurd en hij vertelt dat zijn stroom is uitgevallen in huis en hij naar de buren ging om de te kijken of zij wel stroom hadden. Dit blijkt ook zo te zijn. Voor de deur van de buren is hij echter gestruikeld en met zijn hoofd op de grond terecht gekomen. Het is erg koud buiten dus ik zeg dat we eerst maar eens naar binnen zullen gaan bij hem zelf. Een uitgevallen stroom (terwijl beide buren wel stroom hebben) zal vast niet meer zijn dan een aardlekschakelaar of zekering. In zijn huis is het werkelijk gezellig. Er staan heel veel kaarsjes te branden en heel veel kerstverlichting. Eerst denk ik nog dat hij dus wel stroom heeft, maar alle verlichting werkt op batterijen. Mijnheer is stabiel, dus ik besluit toch even een blik te werpen in de meterkast. Echter, de aardlekschakelaar is niet gesprongen. Ook zijn de stoppen niet kapot, maar voor de zekerheid vervang ik ze alle drie voor nieuwe die ik van de buurvrouw krijg. Maar nog steeds geen teken van stroom. Tja, dan houd het voor mij even op. Mijnheer is niet ernstig gewond maar moet wel even worden gezien. Ik vraag of de buren hem naar de SEH kunnen brengen, maar dit lijkt lastig. Mijnheer vertelt dat zijn zoon niet kan komen want die is net geopereerd aan zijn heup. Tja dat word lastig. Het is druk en de ambulances zijn schaars.

Ik vraag aan de buren of ik wel een sleutel kan achter laten van het huis van mijnheer want dan zal ik Stedin bellen om te kijken of die de storing kunnen verhelpen. Dat is wel mogelijk en al snel is een afspraak met de netbeheerder gemaakt. Dan besluit ik mevrouw maar even in het ziekenhuis te brengen. Het ziekenhuis is om de hoek en ze kan niet zelf. Vervoer op maat is geen optie. Een ambulance laten komen gaat, gezien de drukte, lang duren. Terug in de woning blaas ik alle kaarsen uit en trek de deur achter me dicht.

Als ik me vrij gemeld heb word ik nog een keer gebeld door medewerkers van Stedin dat ze voor de deur staan. Mooi, denk ik, sleutel bij de buren halen en storing oplossen. Er word in ieder geval wel aan gewerkt.

Zaterdagnacht rond een uur of 3. Altijd druk in het centrum van Rotterdam. Zo ook nu. De een na de andere melding komt binnen en op een of andere manier is deze nacht elke melding drank gerelateerd. Het begint met een auto die op z`n dak ligt waarvan de bestuurder foetsie is. Hij moet verwondingen hebben, gezien het bloed in de auto, maar van de bestuurder ontbreekt elk spoor. Tja, graag of helemaal niet.

Diverse mensen opgehaald die toch minder goed tegen alcohol konden dan ze zelf verondersteld hadden. Tja, als het braaksel de volgende dag nog in je haren zit, moet je mij niet aankijken. Dat is niet mijn probleem.

Dan krijgen we een melding waarbij 2 personen bij betrokken zijn. Net 18 jaar en voor het eerst in de `grote` stad stappen. Ze wonen een eind van de stad af en dan komen ze er toch achter dat de mentaliteit in de stad toch wat anders is dan op het platteland. Kortom, ze worden hardhandig de club uitgezet waar ze zich bevonden. Dat het niet heel zachtjes is gegaan getuige al het bloed wat ze op hun kleding hebben. Maar goed, bloed lijkt altijd heftiger dan het is en bij nader onderzoek lijkt het ook mee te vallen. De ene persoon is zo dronken dat hij zijn hoofd niet rechtop kan houden en niet recht uit zijn ogen kan kijken. Om de haverklap valt hij in slaap. Mee naar het ziekenhuis, deze kan ik niet op straat laten liggen. De ander heeft een verwonding die gezien moet worden door de arts. Dus ook deze gaat mee. Hij bevind zich in een tamelijk opgefokt standje en lijkt zijn frustratie op alles en iedereen te willen afreageren. Regelmatig valt hij uit naar iedereen die maar binnen gehoorafstand staat. De meest smerige en vunzige woorden komen daar in voor. Hij geeft aan de mensen die hier schuldig aan zijn te zullen aanpakken. De manier waarop dit zal gebeuren laat niets te wensen over. Ik vraag of hij een vriendin heeft. Dit bevestigt hij om vervolgens weer een tirade af te steken. Ik vraag of hij twijfelt aan zijn geaardheid omdat de manier waar mee hij zegt de verantwoordelijken aan te willen pakken niet helemaal overeenkomt met een heteroseksuele leefstijl. Hij kijkt me vuil aan en blijft erg boos. Ik werp een blik naar voren en zie mijn collega in de spiegel hard lachen. Succes jongen, ik rij wel. Dan ben ik er klaar mee. Ik geef aan hen beide naar het ziekenhuis te brengen en geef hem de keuze uit 2 opties. Of hij houd zich rustig de gehele rit. Of ik zet hem uit de ambulance en dan belt hij maar een taxi, verwondingen of niet. Je heb je te gedragen. Wat er in die tent is gebeurd weet ik niet en boeit me ook niet. Je zal er heus niet voor niets uitgezet worden. Ik kom voor hun gezondheid en je heb je gewoon te gedragen. Onderweg blijft het redelijk rustig. Af en toe moet ik hem even herinneren aan de 2 opties, maar uiteindelijk komen we met deze 2 patiënten in het ziekenhuis aan. Ik denk dat ze voorlopig wel even wachten met uitgaan in de grote stad.