Een gespreid bed

Wat hebben voetbal en alcohol gemeen? Beide kan mensen benevelen zodat ze geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. Doe deze beide ingrediënten tegelijk in een persoon en je krijgt de meest merkwaardige uitkomsten. Afgelopen weekend heeft de bekende club uit Rotterdam de beker gewonnen wat reden is voor een feestje. (nu heb ik persoonlijk niets met voetbal, dus begrijp ook die uitbundigheid niet zo, maar dat terzijde). Op de maandag heb ik avonddienst, en de eerste de beste melding is dat er een persoon in een bloembak ligt die niet aanspreekbaar is. We kijken naar het adres en dit is heel dichtbij het stadion. Als we daar in de buurt komen zien we heel veel mensen lopen vanaf het stadion, gekleed in rood-wit. Bij de melder aangekomen zien we een merkwaardig tafereel. Een plantenbak van zo`n 2x2 meter. En midden tussen de tulpen ligt een spijkbroek en een rood-wit shirtje. De persoon die deze kleding aan heeft lijkt heerlijk te slapen. Het kost wat moeite maar uiteindelijk krijgen we deze heer wakker. Hij kan letterlijk niet meer rechtop staan. Uit zijn verhaal komt naar voren dat de winst van zijn club wel een feestje waard was. Daar heeft hij dus duidelijk gebruik van gemaakt. Op dit moment lijkt het of er meer alcohol dan bloed in zijn lichaam zit. Het is werkelijk lachwekkend om te zien hoe hij rustig in bed ligt. (een tulpenbed wel te verstaan). De collega`s van de blauwe tak bieden aan om hem thuis te brengen want lopen gaat echt niet meer.

Er zijn meer mensen die na een goede voetbalwedstrijd wel in zijn voor een feestje. Het is zondagmiddag en we krijgen een melding dat er iemand een hypo (lage bloedsuiker) zou hebben. We gaan ter plaatse en bellen aan. Op de 4^e etage wordt er een deur geopend en laat een mijnheer van een jaar of 40 ons binnen. Het dubbele tong verteld hij dat zijn vriendin in de kamer ligt. Hij heeft duidelijk wat sapjes op en is erg nadrukkelijk aanwezig. We lopen door naar de woonkamer en daar ligt zijn vriendin. Volledig naakt. Op de grond en niet aanspreekbaar. Merkwaardig denk ik. Mijn collega meet de bloedsuiker en ik wil toch eens wat meer weten van deze situatie. Ik vraag aan mijnheer wat er is gebeurd. Hij vertelt dat ze naar voetbal hebben zitten kijken en daarbij flink hebben zitten drinken. Na afloop kregen ze beide een nogal grote drang om de liefde te bedrijven dus zogezegd zo gedaan. Alleen net op het moment dat ze daaraan wilde beginnen, valt zijn vriendin flauw op de grond. (stel je voor hoe dat klinkt uit de mond van iemand van Rotterdam-zuid met de nodige alcohol in zijn lichaam. “We hebben voetbal zitten kijken, daarna lekker bier gezopen. Toen wilde we gaan n….. en ineens pleurde ze om…..”). Ik kijk naar mijn collega en we moeten toch wel een beetje lachen. De bloedsuiker van de dame is inderdaad erg laag en al snel krijgen we die omhoog. Ondertussen word er weer aangebeld. Mijnheer gaat naar de deur en vraagt wie er staat. Het zijn de blauwe collega`s. Er volgt een tirade van jewelste wat die scotoe komt doen. Ik zeg dat die man met dezelfde bedoeling komt als wij, namelijk: hulp verlenen. Maar mijnheer is daar niet erg van gediend. De agent komt binnen en de situatie blijft toch nog redelijk beheersbaar. Maar een fan van de politie zal mijnheer niet worden begrijp ik… Mevrouw komt ondertussen weer bij door de toegediende glucose. Mijnheer vaart nog even tegen haar uit dat hij het niet normaal vind dat zij op het moment-supreme in elkaar zakt. Van binnen lach in hard.. Uiteindelijk hoeft mevrouw niet mee. Voor ik weg ga geef ik nog wel advies aan mijnheer. Mevrouw moet eerst eten, dan de suiker nog een keer meten. Als die goed is snel de broek uit en verder gaan waar ze mee bezig waren. Maar… niet voordat wij vertrokken zijn. Lachend lopen we naar de auto terug… Als men mij vraagt waarom ik niet in mijn eigen omgeving (Zeeland) wil werken. Hierom dus, de stad is veel te leuk.

Soms heb je een Dejavu. Ik heb avonddienst en krijg de oproep om naar een bepaald adres te gaan waar een brommer onderuit is gegaan. Onder een viaduct op die en die weg. Dat is raar, zeg ik tegen mijn collega. Dezelfde melding heb ik gisterenavond ook gehad. Ik reed toen op dezelfde auto. Het zal wel een foutje zijn. Ik roep de meldkamer op en zeg: klopt deze melding wel, want gisteren heb ik exact dezelfde melding gehad op dezelfde plek. Maar de centralist geeft aan, ja het is merkwaardig, maar weer is het raak. Op een plek onder het viaduct is er een brommer onderuit gegaan. Met volle snelheid tegen een opstaand randje gereden. Ik kom ter plaatse en zie een man liggen, ongeveer op dezelfde plaats als waar de dag ervoor de andere man lag. Het enige verschil is dat er die dag er voor enorm veel politie aanwezig was. Het betrof een bekende van de politie en ik denk dat heel politie Rotterdam op deze melding is afgekomen. Begrijpelijk, want als er een collega van mij bij een ongeval betrokken zou raken, zou ik ook alles uit de kast willen halen en de best mogelijke zorg willen geven (…).

Nu is het een willekeurige man die na een terrasbezoek op zijn brommer is gestapt om naar huis te gaan. Tja, en dat ging niet helemaal zoals het hoort. Hetzelfde randje, hetzelfde voertuig op dezelfde tijd.