Nachtdienst

Mijnheer, gaat ie dood? Ja zeker..... maar niet nu. Maar is het ernstig? Deze vraag kan positief en negatief beantwoord worden. Maar tegen de jongeman die het mij vraagt zeg ik nee. Ze komen ergens van het platteland om in de stad te gaan stappen. Ja, je moet weten: we zijn voor de eerste keer met een groepje naar Rotterdam gegaan om te stappen. Het was gezellig maar opeens was hij weg en nu ligt hij hier buiten. Hij reageert nergens meer op. Hij heeft overgegeven en lijkt wel dood. Rustig aan, we leggen hem in de ambulance en kijken daar verder. Het lijkt er op dat de alcohol toch teveel is geweest. Als ik zijn schouder stevig beetpak gaan toch zijn ogen open. Omstanders lijken niet minder alcohol op te hebben. Alcohol en paniek, leuke combinatie. Wat een bezorgdheid ineens. Vandaar de vraag: mijnheer gaat ie dood? Nu heb ik in principe geen reden om aan te nemen dat een 18 jarige opeens op straat zou overlijden zeg ik dan ook: ja zeker, maar niet nu. 
Aan de andere kant snap ik niet dat mensen zoveel alcohol gebruiken dat ze spontaan gaan slapen waar ze op dat moment lopen of zijn. Deze zijn ook lang niet allemaal 18+. Iedereen heeft wel eens wat te veel op, maar zoveel dat je midden op straat in slaap val.... of op een motorkap van een auto in de stromende regen, of gewoon in de struiken langs de weg. Ach, centrum Rotterdam, het hoort bij het werk en ergens kan ik er nog wel om lachen ook. Mensen kunnen ook heerlijk emotioneel worden als ze gedronken hebben. Dikke tranen en hele verhalen wat ze niet mee moeten maken. Maar..., dronken worden doe je gewoon helemaal zelf, dus verwacht niet teveel medelijden. Je zal je best beroerd voelen als de wereld om je heen draait en er een liter drank en een kapsalon tegen de richting in naar buiten komen. Om de volgende dag de resten uit je haar en kleding te vissen. We doen ook nog andere dingen snachts hoor. 'Normale' patienten zien we ook. Al dan niet door de huisarts ingestuurd. Nu heb ik respect voor ieders vak en kunnen, maar dat kunnen hapert het naar mijn idee nog wel eens aan. Moet je om 3 uur snachts iemand ophalen (31 jaar) die volgens de huisarts ernstig ziek is. Raar gevoel in de keel en kan niet slikken, al de gehele dag niet. In de verte nog wat sternale pijn. (ter hoogte van het borstbeen) Ooit is op een scan 'iets' in zijn keel gezien. ECG gemaakt, een mooiere bestaat niet. Alle controles goed. Dat gevoel in zijn keel moet nagekeken worden, alleen vraag ik mij af of dat perse om 3 uur in de nacht moet. Maar huisarts vind van wel en heeft de dienstdoende arts in het ziekenhuis al verwittigd. Onderweg verteld dhr dat hij de hele dag al last heeft en niet kan slikken. Vraag ik een kwartier later wat hij de hele dag gedaan heeft krijg ik als antwoord: vanmorgen niks en vanmiddag paar biertjes gedaan bij een vriend. Ik weet niet hoe, maar zonder slikken lijkt me lastig. Gevolg: voordat ik bij het ziekenhuis de brancard weer in de auto heb, is dhr al ontslagen. 
Vanavond een heel intelligente patiënt opgehaald met contactlenzen. Kon ik dat zien dan? Nee zeker niet. Maar als ik op de overdracht van huisarts een EMV score zie staan van E5M4V6 (zie onderaan bericht voor uitleg) trek ik de conclusie dat je contactlenzen heb, je netjes je armen buigt bij een pijnprikkel. En uiterst intelligente praat doet bij een verbale score van 6. Zo kom je af en toe de vreemdste dingen tegen en worden nieuwe inzichten gedeeld. 
Dan is het warm buiten. (Ja we hebben warme dagen gehad). Zit je een beetje te genieten van de zon. De pieper gaat. Je zegt tegen je collega's waar je mee zit te praten: succes vandaag. Onderweg zie je dat het een reanimatie is. De collega's waar je net mee zat te praten komen ook op deze melding af. Binnen zijn de politie en een burgerhulpverlener al begonnen met de reanimatie. We sluiten de patiënt aan de monitor, intuberen en geven medicijnen. En ja, na 15 minuten lijkt heeft de patiënt hartslag en helpen we nog met ademhaling. Zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. 2 dagen later hoor ik dat de patiënt nog steeds op de IC ligt. Nu weet ik wel dat dit nog steeds niks over de outcome zegt. Maar een reanimatie met ritme en output geeft een goed gevoel. We gaan even naar de post om te verkleden en aan te vullen. We zeggen tegen elkaar dat we lekker gewerkt hebben. 
Er was een burgerhulpverlener bij. Mooi initiatief maar toch ben ik terughoudend. Bij een 'normale' reanimatie gaat het prima.
Maar wat als het toch bijzonder blijkt te zijn. Bijvoorbeeld een kind. Of zoals ik een melding kreeg van een reanimatie en bleek dat die man zich had opgehangen en nog steeds hing. Hoe gaat een doorsnee burgerhulpverlener met dit aanblik om? Hoe is de opvang als alle professionele hulpverleners weg zijn? Daar moet ook zorgvuldig naar gekeken worden. En zorgen we dat we elkaar niet in de weg lopen met een hulpverlening. Maar al met al voor de meeste situaties positief. Ik ga zo lekker slapen. Mijn nachtdienst zit er weer op voor nu.