Schakelen

Een man is gewond bij werkzaamheden op een schip. Onderweg naar deze melding krijgen we informatie dat de man is geraakt door een losschietend touw waar een zeeschip mee vastgemeerd ligt. Oeps, denk ik. Dat kan er wel eens heel vervelend uit zien. Een meertouw die onder spanning losschiet werkt als een mes en kan desastreuse gevolgen hebben. De melding wordt aangevuld dat de man grote verwonding heeft aan zijn arm. We bereiden ons voor op het ergste en gaan snel ter plaatse. Het is zondagavond en het terrein waar het schip zich bevind is afgesloten en niet makkelijk te openen. Na wat heen en weer bellen kunnen we toch ergens het terrein op en haasten ons naar het schip. Daar worden we naar de keuken (kombuis heet dat geloof ik) gebracht waar een man rustig op een bank ligt. Wanneer ik mezelf aan hem voorstel, praat hij terug in een taal die ik niet versta. Ik onderzoek de man en kan helemaal niets vinden wat op een verwonding lijkt. Een heel klein druppeltje bloed bij zijn oor. Maar omdat de melding was dat hij een grote wond op zijn arm heeft, probeer ik dit via de schipper (die engels en de andere taal spreekt) uit te vragen. Maar de man geeft geen pijn in zijn arm aan. Uiteindelijk komt het er op neer dat de man enorm veel geluk heeft gehad. Ze waren bezig om touwen vast te maken toen er een losschoot. Deze heeft de helm van de man van zijn hoofd getrokken en is heel licht langs zijn oor geschoten. Een sneetje van nog geen halve cm is het gevolg. Dit is ook het enige letsel wat ik kan vinden. Ik laat de man op het schip en wens ze een fijne avond verder. Ik vraag me wel af waar die melding vandaan komt….

Iemand anders is aan het klussen aan zijn schuurtje. Tijdens het zagen komt het zaagblad in aanraking met zijn hand. Uiterst vervelend omdat het meestal het zaagblad is die dit duel wint. Grote paniek en mijnheer schrikt en is aardig van de leg. Al dat bloed ook. Bij zijn buurman wordt hij keurig opgevangen. Deze zet hem op een stoel en belt 112. De man in kwestie wordt een beetje naar van al dat bloed en ziet wat witjes. Daarbij is hij niet zo spraakzaam. Tijdens het gesprek met 112 vertelt de buurman dat de man in zijn hand gezaagd heeft en dat er veel bloed is vrijgekomen. Hij ziet ook wit en is volgens de man niet helemaal bij bewustzijn. Dat is een reden om met toeters en bellen naar deze mensen toe te gaan. Bij aankomst zit een man (inderdaad een beetje wit) aan een tafel met zijn duim in het verband. Gelukkig denk ik, niet zijn hand maar alleen zijn duim. Dat is meevaller nummer 1. Ik vraag de man wat er is gebeurd en hij zegt dat hij aan het zagen was en dat hij toen met de elektrische zaag tegen zijn hand kwam. De buurman heeft het verbonden en hem op een stoel gezet. Waarschijnlijk heeft het bloed en de schrik hem een beetje van de kaart gebracht en ziet hij daarom zo wit. Gedurende het gesprek kleurt de man wat bij. Ik zeg dat ik de wond even wil zien om te kijken wat er moet gebeuren. Nadat het verband is verwijderd, zie ik een snee in zijn duim van ongeveer een centimeter. Meevaller nummer 2. Geen hele hand en ook geen hele vinger. Alleen een snee van een centimeter. Ik adviseer de man om toch even naar de huisartsenpost te gaan omdat er misschien toch nog een hechting in moet, maar stel hem gerust dat dit misschien zelfs niet nodig is. Gelukkig is de buurman bereid hem even te brengen. Zo verandert de klusmiddag in een uitstapje met de buurman naar de HAP.
Soms verandert de situatie ter plekke waar je bij staat. Een huisarts vraagt een ambulance ter plaatse voor het insturen van een patiënt naar de cardioloog. De patiënt heeft al sinds de vorige dag wat pijn klachten op zijn borst. Hij is naar de huisarts gegaan en deze heeft hem onderzocht en een hartfilmpje gemaakt. Niets wijst er op dat er iets ernstigs aan de hand is. Wij komen binnen en ik zie een patiënt die enorm gespannen is en heel duidelijk aan het hyperventileren is. Ook bij hyperventileren kunnen mensen pijnklachten op de borst krijgen. De metingen bevestigen het hyperventileren. De man is ook wel bekend met spanningen etc. Het hartfilmpje van de dokter laat geen afwijkingen zien. Maar in overleg met huisarts besluiten we hem toch maar even te laten onderzoeken door de cardioloog. En aangezien de huisarts qua hiërarchie hoger sta dan ik, ga ik een besluit tot insturen zeker niet annuleren. Dit heb ik in het verleden wel eens gedaan en gaf alleen maar veel strubbelingen in de samenwerking. Omdat de patiënt voor de cardioloog wordt ingestuurd, wil ik hem wel bewaakt (aan de monitor) hebben tijdens het vervoer. Mijn collega sluit de draadjes aan en ik zie een hartritme op het scherm. Ik schrik van wat ik zie en zeg dat hij maar even een volledige hartfilm moet maken. Aan de huisarts vraag ik nogmaals de door hem gemaakte hartfilm en weer kan ik daar niets op ontdekken. Mijn monitor spuugt inmiddels ruim een meter papier uit waar een en ander over het hart staat geprint. Daar zie ik heel duidelijk een afwijking die duidt op een groot infarct. Ooh, even schakelen. Ander protocol, ander ziekenhuis, andere behandeling. Ik vertel de patiënt uit dat de plannen veranderd zijn en leg uit waarom. Ik probeer dit rustig te doen omdat hij al aan het hyperventileren is en dit alleen maar erger wordt als ik dit niet rustig uitleg. Al met al, heeft deze man binnen een half uur een stent gekregen in een van zijn kransslagaders. Even een patiënt insturen, even aansluiten, even beoordelen, even schakelen en even anders behandelen. Dit maakt het werk zo mooi. Onverwachte meldingen, beoordelingen en situaties. En toch proberen te handelen naar wat het beste is voor de patiënt.

Ambulance 1.. zijn jullie beschikbaar voor een reanimatie? We hebben onze patiënt net afgeleverd in het ziekenhuis en geven aan dat wij beschikbaar zijn. We springen zo snel mogelijk in de auto en krijgen onderweg te horen dat er een man van middelbare leeftijd gevonden is door buren en dat deze niet reageert en het lijkt alsof hij overleden is. Hij ligt in de hal (van een flat) en we horen graag van jullie wat de situatie ter plaatse is. Een tweede auto is onderweg voor jullie. Bij aankomst in de straat staat het zwart van de mensen en is politie en brandweer ook al in grote getale aanwezig. Snel spring ik uit de auto en bak achterin de spullen die ik nodig heb. Dan spoed ik me naar de deur die door een agent wordt geblokkeerd voor nieuwsgierige omstanders. De agent zegt me dat het waarschijnlijk niet meer nodig is. Als ik naar de patiënt kijk, zie ik dat het al zeker een aantal uren geleden moet zijn dat deze man is overleden. Ik sluit hem toch nog even aan de monitor en die bevestigt dat er totaal geen hartritme is. Terecht dat de reanimatie niet is gestart. Hier heeft hulp geen zin meer. Samen met de politie regelen we de verdere afhandeling. Mensen: iets wat ik niet begrijp maar ik toch altijd zie. Iedereen die toch een glimp wil opvangen van het slachtoffer. Is het zo prettig om een overleden patiënt te zien liggen? Is het dan zo mooi om te zien wat wij allemaal doen om een patiënt mogelijk weer stabiel te krijgen? Mensen ga naar huis. Wat zou je willen als je daar zelf ligt, of iemand van je familie. Een overleden patiënt is geen attractie. Bovendien zien alle handelingen die bij een reanimatie worden uitgevoerd er voor een leek verschrikkelijk uit. Kleding wordt opengeknipt. Overal worden slangen en naalden in gestoken. Maar, blijkbaar is dit wat men wil delen. Want er worden legio foto`s en filmpjes van gemaakt. Ook vraag ik mij af waar het respect is. Lang geleden heb ik een reanimatie gehad in een supermarkt. We waren met van alles bezig en er waren veel hulpverleners. Opeens zie ik een man over mij en het slachtoffer heen buigen. Ik kijk nog eens goed want eigenlijk geloof ik niet wat ik zie. Maar deze man heeft waarschijnlijk zo verschrikkelijk veel trek in kip, dat hij niet kon wachten totdat wij klaar waren. Met een: sorry hoor, maar ik kon er bijna niet bij, lijkt hij zich nog te verontschuldigen ook. Eerst ben ik verbaasd. Dit kan niet waar zijn. Daarna voel ik boosheid opkomen. Zie je niet wat er gebeurd? Kun je niet een klein beetje respect opbrengen voor je medemens? Ik kijk op en zie een aantal jonge jongens geleund over een diepvrieskast geleund staan. Mobieltje in de hand. Blijkbaar is de inzet de moeite waard om op foto te zetten of om te filmen. Mensen kan dit niet respectvoller? Wat als het jouw familie is? Ik heb de politie gevraagd om de winkel te sluiten totdat we klaar waren.